Van weggooien naar hergebruik dankzij een circulair depot
Een casus uit Haarlemmermeer
Er staan grote maatschappelijke opgaven op de agenda van professionals in de fysieke leefomgeving. We hebben nog lang niet overal een goed antwoord op of een uitgekristalliseerde werkwijze voor. Gelukkig zien we wel heel veel goede voorbeelden en initiatieven, van waaruit we met elkaar kunnen leren en doorontwikkelen. Het netwerk CROW Essit publiceert een interviewserie met praktijkvoorbeelden, als vertrekpunt voor het goede gesprek. Met de lessen die we kunnen trekken uit deze praktijkvoorbeelden, helpen we elkaar verder in de uitvoering van ons werk. Het eerste praktijkvoorbeeld in deze serie is de casus van gemeente Haarlemmermeer, die over circulair werken, CO2 -reductie, kostenbesparing en goede interne en externe samenwerking gaat.
Van weggooien naar hergebruik
Oude tegels eruit, nieuwe erin - dat was jarenlang de standaard. Was, want inmiddels zetten steeds meer gemeenten en bedrijven in op hergebruik. En terecht, want in 2030 moet minstens de helft van alle materialen circulair zijn. Dat bespaart grondstoffen, verlaagt de CO2- uitstoot én drukt de kosten. In Haarlemmermeer zijn ze al twee jaar bezig met een circulair depot voor bouwmaterialen. Hoe werkt dat in de praktijk? En wat leren andere gemeenten hiervan?
Veranderingen binnen organisaties beginnen meestal bij mensen. Beter gezegd: bij de intrinsieke motivatie van een of meerdere gedreven collega’s. Zo ook bij Haarlemmermeer, een gemeentelijke organisatie die zich dagelijks inzet voor zo’n 165.000 inwoners, verdeeld over 31 dorpen en kernen. Binnen die organisatie verwonderde Jos Ruigrok, adviseur duurzaamheid, klimaatadaptatie en materialenmakelaar GWW, zich al langere tijd over de vele goede bouwmaterialen die als puin werden afgevoerd. Of nou ja, verwonderen… Hij vond het zelfs frustrerend, vertelt hij eerlijk in dit interview.
‘Bij de meeste projecten in de openbare ruimte lieten we die vrijkomende materialen – denk aan klinkers en tegels – gewoon vervallen aan de aannemer. Dat stond standaard in het contract. De aannemer kon er vervolgens weinig mee en zo ging het vanuit de container richting puinbreker.’ Tegelijkertijd zag Ruigrok hoe er voor de aanleg van nieuwe verharding precies dezelfde materialen werden besteld, maar dan gloednieuw. ‘Terwijl we dus elders goed herbruikbare stenen hadden weggedaan.’
Lees de volledige casus van Haarlemmermeer.
